donderdag 16 februari 2012

Projecten

Ik heb verschillende projecten lopen zo hier in huis, verspreid over zolder en benedenverdieping. Het gaat vooral om handwerkklusjes die je makkelijk op kunt bergen maar ik begin steeds slechter te worden in het afmaken van die klusjes. Ik begin heel enthousiast aan het breien van een vest en vervolgens ben ik uitgekeken op het patroon of op de wol en dan begin ik weer iets nieuws...Met als gevolg dat er nu verschillende onafgemaakte breisels beneden liggen. Een paar daarvan zijn echt bijna af (ik heb een vest waarvan ik alleen nog maar de mouwen aan het lijf hoef te maken), maar ik kan de motivatie niet meer vinden om het af te maken. Dat vest bijvoorbeeld, daar ben ik toch al 3 jaar zoet mee. En het is echt bijna af. Maar ik heb zin in iets nieuws en zo ben ik afgelopen week begonnen aan een nieuwe trui (brei) voor mezelf en een rok (naai), terwijl er voor mijn dochter nog een blouse bijna af aan een haakje hangt en voor mijn zoon een vest dat half af is...En zodra ik met iets nieuws begin, kost het me ontzettend veel moeite om nog het oude af te maken.
Ik heb er een keer een dialoog over gevoerd met mijn dialoogmaatje en het kwam er een beetje op neer dat ik bang was dat het - eenmaal af - niet mooi zou zijn (stom model, te wijd, te groot). Dus dan maar niet af en nooit te weten komen of ik er tevreden mee ben, dan loop ik tenminste ook niet het risico dat het af is en de moeite van het dragen niet waard (en o, ik kan het dus blijkbaar niet!). En dus verspilde energie...Maargoed, ik geloof dat ik voldoende energie verspil in het niet afmaken van al die dingen die nog op stapel liggen, want zo kunnen ze ook niet gedragen worden. Het zou zomaar kunnen zijn dat dit besef mij ervan zou kunnen overtuigen om al die dingen die nog onaf liggen te zijn af te maken maar ik geloof dat ik nog niet overtuigd ben van het feit dat het me meer oplevert wanneer ik het afmaak.

Ik neem me bij deze voor weer eens wat af te maken en voorlopig geen nieuwe lapjes en bolletjes wol meer te kopen voordat door de stapel heen ben. Ik ben benieuwd hoe lang ik me hier aan ga houden...

dinsdag 14 februari 2012

Wakker worden

Ik las onlangs in een boek dat het eerste wat een volwassen mens denkt bij het wakker worden 'ik heb te kort geslapen' is. De volgende gedacht is 'ik heb te weinig tijd'. Mijn eerste gedachte is meestal 'Hoe laat is het?!' en mijn volgende 'Is'ie NU al wakker?'. Ik heb een zoon van 8 1/2 maand oud en in die 8 1/2 maand lukt het hem af en toe om door te slapen 's nachts. Het wisselt van 1 uur 's nachts tot 5 uur 's ochtends, dat wakker worden. Soms houdt hij ons een paar uur zoet, maar meestal valt hij na een minuut of 20 weer in slaap. Gezellig naast ons. En ik vind het ook wel gezellig, zo'n knorrend mannetje naast me in bed. We zijn er inmiddels wel achter wat hem het beste helpt om weer in slaap te komen; de houdgreep. Ik leg meestal mijn been over zijn benen heen zodat hij niet steeds zijn benen omhoog kan doen en weer kan laten vallen en zorg ervoor dat hij maar 1 arm vrij heeft, want het lijkt erop dat hij met 2 armen vrij ook niet in slaap wil komen. Waarom met 1 arm vrij wel is mij een raadsel, maar ik merk dat ik inmiddels allang blij ben dat hij weer in slaapt valt en me niet de hele nacht wakker houdt. Want na 8 1/2 maand en nog een peuter in huis breekt dat een beetje op. Ik heb ruimte, maar ook mijn ruimte is enigszins beperkt. Ik merk dat ik sacherijnig ben overdag, dat ik geen zin heb om aandacht te geven aan anderen en vooral heel veel tijd voor mezelf wil. Geen realistische gedachte, want er zijn kinderen om voor te zorgen. Kinderen die aandacht willen en nog niet snappen dat het ook voor een moeder niet goed is om midden in de nacht wakker te zijn.

Ik troost me met deze gedacht: ooit komt er een dag dat hij ons 's nachts niet meer nodig heeft en heeft hij misschien een geliefde die hem midden in de nacht in de houdgreep wil nemen zodat hij weer in slaap kan vallen...